سرویس فرهنگی ـ 21 شهریور ماه،روز ملی سینما بود؛ سینمای ایران که با همه فراز و فرودهایش سهم بسزایی در ثبت خاطرات جمعی ما دارد؛ سینمایی که با آن زندگی کردیم، خندیدیم، گریستیم، پایداری کردیم و کوشیدیم آیین خوش زندگی کردن را بیاموزیم؛ سینمای ملی ما که با همه ضعف‌ها و قوت‌ها، هنوز هم می‌تواند ـ اگر بخواهد ـ بازنمای روح ملت ما باشد و با آن و از دریچه آن، با دیگران صحبت کنیم.

به گزارش «تابناک»، به همین مناسبت از عصر روز یکشبنه، نظرسنجی میان کاربران سایت «تابناک» صورت گرفت و هدف آن، برگزیدن بهترین فیلم سینمای پس از انقلاب بود. با احترام به همه آثار فاخر سینمای ایران که فرصت نبود در این مجال از همه آن ها تقدیر شود و شاید برخی از آنها هم از قلم افتاد، تلاش کردیم از میان تفکرات و نگرش‌های گوناگون در حوزه سینما، ده مورد را برگزیده و به نظرسنجی بگذاریم.

بنا بر این گزارش، در این نظر سنجی در مدت یک روز نمایش، از میان 35827 رأی ثبت شده از سوی کاربران «تابناک»، «آژانس شیشه‌ای»، اثر ماندگار ابراهیم حاتمی کیا با 29.59 درصد آرا به عنوان اثر برگزیده سینمای پس از انقلاب برگزیده شد. شاید کمتر کسی باشد که این فیلم و فضای جذاب و دیدنی آن را ندیده باشد؛ فیلمی که با گذشت چهارده سال از ساخت آن، هنوز هم جذاب و قابل توجه است و این گونه نظر مخاطبان را به خود جلب می‌کند.



چهارده سال پیش، هنگام اکران آژانس شیشه‌ای روی بیلبوردهای تبلیغاتی آن، شعار جالبی نوشته شده بود: «اگر پنجاه سال دیگر از شما بپرسند آژانس شیشه ای را دیده‌اید، چه خواهید گفت»؛ شعاری که هنوز هم می‌توان آن را برای این فیلم به کار برد؛ فیلمی که هنوز هم حرف برای گفتن دارد و مخاطب را به چالش می‌کشد.

اما چه می‌شود که در میان آثار پرشمار سینمای ایران ـ که انصافا تعدادی از آنها آبروی سینمای ما به شمار می‌آیند ـ آژانس شیشه‌ای، اثری برجسته و محبوب می‌شود؟ به نظر باید پاسخ این پرسش را در درک درست از زمان، مکان و دغدغه‌های عمومی دانست.

زمانی فیلمی در تاریخ ماندگار می‌شود که فرزند زمان خویش باشد و حاتمی کیا آن روز این مسأله را به بروز و ظهور رساند و با شهامتی ستودنی، دغدغه‌های یک نسل و غربت آنان را از زبان حاج کاظم و عباس بیان کرد.

در سینمای پس از انقلاب، هرچند چنین رویدادی به ندرت رخ داده، شاید «آژانس شیشه ای» تنها اثری باشد که تمام این ویژگی‌ها را در دل خود دارد؛ فیلمی که برآیند دغدغه‌ها، پرسش‌ها و چرایی‌های یک نسل را به تصویر می‌کشد، بازنمایی می‌کند و سرانجام هم به دل می نشیند و همراهی مردم را در پی دارد.

عصیان حاج کاظم، عصیان نسلی آرمان‌‌خواه است که در پیچ و خم‌های یک سیستم بروکراتیک که منجر به فراموشکاری و رنگ باختگی آرمان‌هایش شده اسیر می‌شود؛ جایی که سودجویی و عافیت طلبی در اجتماع در حال رسوخ و ابعادش چنان بزرگ است که سبک زندگی مردم را هم تغییر می دهد و شتاب توسعه و مصرف گرایی بر زندگی مردم سایه افکنده.

اینجاست که حاج کاظم به نمایندگی نسلی آرمان‌خواه ـ که برای آرمانش انقلاب کرده،  جنگیده، کشته و کشته داده ـ‌ عصیان می کند و اینچنین می‌شود که آژانس شیشه‌ای اکنون هم پس از گذشته چهارده سال، همچنان فیلم محبوبی است؛ رخدادی که پس از آن در سینمای ما روی نداد؛ یعنی به رغم ساختن فیلم‌های تأثیرگذار و خوب، فیلمی که همراهی عمومی را ایجاد کند و بیشتر مردم با قهرمان آن احساس همذات پنداری کنند، ساخته نشد.

بنابراین، شاید نتیجه این نظرسنجی، زبان گویایی باشد برای همه اهالی فرهنگ و سینمای این آب و خاک تا بدانند و بفهمند که چه باید و با چه زبانی دردها را بگویند.

در پایان یادآور می‌شود، «آژانس شیشه ای» با 29.59 درصد رتبه نخست، «مادر» با 26.1 درصد رتبه دوم، «درباره الی» با 13.48 درصد رتبه سوم و «لیلی با من است» با 9.7 درصد رتبه چهارم را در این نظرسنجی به دست آوردند.